|
Gezaghebbende bronnen gieten gevoelige onderwerpen in een officiële versie, als een omheining in beton. Die omheining moet omver, zodat we in correcte termen kunnen analyseren en berichten.
Een voorbeeld. In augustus 1998 overvielen Rwanda en Oeganda het buurland Congo. Vanop Amerikaanse schepen werd de blitz gecoördineerd. Ze wilden president Laurent-Désiré Kabila uitschakelen. De putsch mislukte. Rwanda en Oeganda bezetten de helft van Congo. Ze steunden daarbij op collaborateurs en terroriseerden de bevolking.
Kabila verjoeg in 1997 dictator Mobutu, een marionet van het Westen. Hij stopte de wilde inflatie en begon Congo herop te bouwen. Maar media en NGO’s zegden: "Désiré-2 vervangt Désiré-1", alsof Kabila een nieuwe dictator was. Ze spraken niet van een aanvalsoorlog. Volgens hen vochten "rebellen" tegen de regering. Ze dachten volgens westerse patronen. Ze verdedigden zelfs de interventieplicht van het Westen. Daarvoor moesten ze de zaken op hun kop zetten.
Wie vecht voor de derdewereldlanden en hun recht op zelfbeschikking, noemt de dingen bij hun naam. Zo begrijpen mensen wat er werkelijk gebeurt. Dat zet aan tot actie.
 LEES VERDER: Free speech // Vuilbak // Naar de kern // Koeterwaals // Olifant in het salon // Mentaal gif // Volkstaal // Tegen de sluiting // Levend bewijs // Taal van bevrijding // Mythevorming // Oogkleppen //
|
