|
Hoe kon in de jaren ’60 de Daily Herald een van Engelands populairste dagbladen ooit, verdwijnen? In zijn laatste levensjaar telde de Britse krant maar liefst 4,7 miljoen lezers.
In hun artikel ’A Propaganda Model’ (1987) verklaren Noam Chomsky en Edward S. Herman de dood van de Daily Herald. Een massaoplage alleen volstaat niet om een krant te laten renderen. De krant moet in de eerste plaats reclame-inkomsten binnenhalen. Maar de Daily Herald was een linkse krant met hersens (die, zo citeren Chomsky en Herman, "zijn lezers anders naar de wereld leerde kijken, zodat ze de overheersende voorstelling van zowel radio en televisie als van de mainstream-pers in vraag stelden"). Maar zijn lezers waren ‘working class’ en geen big spenders. Terwijl de Herald 8,1% inpalmde van de dagelijkse krantenverkoop in Engeland, pakte de krant bijlange niet zoveel advertenties: amper 3,5% van het Britse totaal.
Net zo slecht verging het, tussen 1960 en 1967, de News Chronicle en de Sunday Citizen, miljoenenkranten maar ook povere vehikels omdat hun lezers geen grote kopers waren.
De Britse kanselier Sir George Lewis zei het al in de 19de eeuw: de vrije markt zal kranten bevoordeligen ‘die de voorkeur genieten van degenen die adverteren’. Advertising werkt als een krachtig mechanisme tegen de volksmedia.
Een vergunning om mediazaken te doen, zo noemen Chomsky en Herman hun tweede Propaganda-Filter, A License to do Business. Maar je kan net zo goed van A License to Kill spreken. Want wie de advertentiemarkt mee heeft, kan voortwerken. De anderen kunnen beter stoppen. Die anderen, dat zijn in de eerste plaats alternatieve en volksmedia.
 LEES VERDER: License to Kill // Punk Radio // Zuurstof? My Ass! // Opnieuw: deregulering // Fluff // Uitzuivering // Onderzoek? // Big business //
|
