|
"Anticommunisme is een hoofdbeginsel geworden van de westerse ideologie en politiek", schreven Chomsky en Herman toen ze het Propaganda- Model uittekenden. Dat heeft politieke en historische wortels, zoals "de revoluties in Rusland, China en Cuba die voor de westerse elites een heus trauma betekenden". Een historisch voorbeeld is de manier waarop de kranten na Wereldoorlog I een panische angst voor de bolsjewieken kweekten. Die rode fobie kwam goed van pas om vakbonden en communistische partijen de pas af te snijden.
Maar wie of wat is communist? Die notie is vaag en dat is handig. Je kunt iedereen voor communist verslijten die vragen stelt bij de eigendomsverhoudingen in deze maatschappij of een beetje openheid koestert tegenover socialistische landen of het socialisme als maatschappelijk systeem. "Deze ideologie van het anticommunisme", schrijven Chomsky en Herman, "helpt het linkse kamp en sociale bewegingen te verdelen en dient uiteindelijk als mechanisme voor politieke controle."
Bij de val van de Berlijnse Muur in 1989 kondigden George Bush Sr., Margareth Thatcher en Francis Fukuyama het einde van de geschiedenis af. Daarom zou de ideologie van het anticommunisme geen rol meer spelen. Maar de filter van het anticommunisme verdween hoegenaamd niet. Hij werkt vandaag zelfs krachtiger dan een decennium geleden en wordt te pas en te onpas gehanteerd.  LEES VERDER: Hoofdbeginsel // Welk bloedbad? // Hersenloze Koreaanse robots // Inquisitie // Vijandbeeld //
|
