|
De media draaien mee in de tredmolen van de vrije markt. Dat betekent: schaalvergroting, geld zoeken op de kapitaalmarkt, beursnotering en gegarandeerde return-on-investment (of de beleggers verkopen hun aandelen). Die molen draait sneller en sneller. De regels verslappen. De normen vervagen en verdwijnen. Vandaag heet het dat de regelneverij het vrije initiatief fnuikt.
De Europese Unie dereguleert de (openbare) media sinds de jaren ’80 en gangmaakt de grote concerns. Een voorstel uit 1996 om de mediaconcentratie met percentages te plafonneren, is nooit door de ministerraad besproken. ‘En het is onwaarschijnlijk dat de Commissie een nieuw initiatief neemt om concentratie van media-eigendom te beperken’, aldus Bettina Peters van de International Federation of Journalists in 2001.
De Italiaanse premier en mediamagnaat Silvio Berlusconi wilde in juli 2003 een mediawet doordrukken. Eigenaars van grote tv-groepen zouden ook kranten en radio’s mogen bezitten. In de VS ijvert Michael Powell - baas van de mediacommissie en zoon van ex-generaal en minister Colin Powell - voor een gelijkaardige hervorming zodat de concerns hun tentakels verder kunnen uitspreiden. Het verzet tegen zijn hervorming is een heuse beweging geworden. Volgens Bettina Peters is deze integratie nefast.
 In geval van horizontale integratie koopt een bedrijf zijn concurrenten in dezelfde sector op. Peters: ‘Ideeën die de media-eigenaars, adverteerders of politieke vrienden niet bevallen, worden doodgezwegen en vervelende feiten niet belicht.’
Bij verticale integratie krijg je een keten van complementaire bedrijven zodat bijvoorbeeld een tv-station (het distributiekanaal) alleen nog films uitzendt van de filmstudio (de contentleverancier) uit dezelfde groep. ‘Bijzonder zorgwekkend voor het mediapluralisme’, aldus Peters.  LEES VERDER: Geschiedenis // Bedrijfsvriendelijk // Deregulering // Weg met de vakbond! // De privé openbare omroep // Informatie als koopwaar // Foto’s aan de lopende band // Geen beelden, geen nieuws //
|
