|
De macht van het geld draaide de eerste Engelse kranten de nek om. Het waren radicale ‘working class’ kranten uit de negentiende eeuw. Ze weerstonden allerlei wetten en zware taxen die hen het leven zuur maakten. Maar na 1850 konden ze niet meer op tegen kranten die in nieuwe technologie hadden geïnvesteerd.
In 1837 had je in Engeland 1.000 pond nodig om een weekblad te starten. 6.200 verkochte exemplaren betekende winst. In 1918 startte de Sunday Express. Pas toen er al 2 miljoen pond geïnvesteerd was en de Express 250.000 exemplaren verkocht, draaide het blad break-even. De markt had ervoor gezorgd dat alleen de kapitaalkrachtige elite nog massamedia kon maken. Wie kan zich een media-investering veroorloven? Dat criterium filtert het nieuws. Vandaag meer dan ooit.
In 1986 waren er in de Verenigde Staten 25.000 verschillende media. De meeste media werkten lokaal en waren voor nationaal nieuws afhankelijk van de nationale toptitels en van de persbureaus, of ze waren onderdeel van mediagroepen. Radiomaker en auteur Ben Bagdikian noemde die topmedia het privé-ministerie van Informatie, omdat zij bepalen welk nieuws aan de orde is. Het privé-ministerie bestaat uit de grootste tv-stations, persgroepen, uitgevers en kabelexploitanten. Hun drijfveer is winst.
Met steeds minder houden ze de sector in hun greep: vijftig Amerikaanse groepen in 1983 werden er tien in 1997. De beangstigende voorspelling van Ben Bagdikian, The 50, 26, 20... Corporations That Own Our Media kwam uit. Vandaag zijn ze nog met zes.
Even zag het ernaar uit dat het internet de ultieme uitweg zou zijn om aan de dans te ontsnappen: geen vierkleurendruk, geen satellietverbinding, geen licentie voor de kabel; gewoon een goede website en de mensen vinden hun weg wel.
De realiteit is helaas anders. Wie een multimediale website wil ontwikkelen, betaalt vele duizenden euro’s voor servers en internetinfrastructuur. Hoe meer bezoekers voor een website hoe duurder de internetinfrastructuur. En goede multimediareportages kosten vele uren werk. Een krant als De Standaard heeft zeven redacteurs in dienst die de papieren krant elke dag on line plaatsen en voortdurend updates brengen. De Standaard is een klein broertje. De BBC investeerde in 2003 100.000 euro in z’n website.
De programma’s en het nieuws van het gehele BBC-netwerk worden verwerkt tot een digitale versie voor internet.
 LEES VERDER: Geschiedenis // Bedrijfsvriendelijk // Deregulering // Weg met de vakbond! // De privé openbare omroep // Informatie als koopwaar // Foto’s aan de lopende band // Geen beelden, geen nieuws //
|
