|
Media-activisten kristalliseren hun verhalen rond de duidelijkste en assertiefste standpunten. Maar ze geven ook de gematigde opvattingen weer. Zo geven ze de discussies weer die onvermijdelijk binnen elke beweging bestaan.
In hun verslaggeving maken media-activisten het onderscheid tussen opvattingen die een beweging vooruitstuwen en andere die haar afremmen. De vooruitstrevende stemmen trekken de twijfelaars over de streep. Mensen verwachten niets anders. Ze willen van media-activisten stemmen horen die elders worden gesmoord. Ze zoeken inzichten die de mainstream-media hen onthouden.
Bij woordvoerders moet je proberen aanvoelen of zij echt vertolken wat hun groep denkt en verwacht. Dat is niet altijd even eenvoudig. In sociale conflicten en stakingen voeren de vakbondsafgevaardigden het woord. Ze zijn door de werknemers verkozen en zijn wettelijk beschermd. Ze zitten in de bedrijfsorganen en hebben een zekere vorming en insidekennis. Goede delegees spreken voor hun achterban. Maar delegees staan soms bloot aan druk en kunnen daardoor wegdrijven van hun groep.
Het gebeurt ook dat officiële woordvoerders zich opdringen die niet het volle vertrouwen van de mensen hebben of niet hun belangen en opinies verdedigen. Luister dus altijd naar de brede groep. Zo krijg je een correcter beeld van wat er in de hoofden en harten van mensen omgaat. Twee voorbeelden:
 In de vredesbeweging waren er woordvoerders (van NGO’s) die voor wapeninspecties in Irak pleitten, terwijl de meeste manifestanten vlakaf tegen inmenging in Irak en zeker tegen een oorlog in Irak waren;
in Seattle, bij de top van de Wereldhandelsorganisatie in november 1999, hadden de protesten op straat een openlijk antikapitalistisch karakter en bleven de vakbonden eerder voorzichtig.
 LEES VERDER: Vinger aan de pols // Financiële experten // Politiemoorden // Laat ze spreken // Informatie smokkelen // Het interview // Studs Terkel // Ook zelf spreken? // Stuwende krachten // Schijninspraak // Welke controverse? // Baron wie? //
|
