|
Eric Alterman zegt in zijn artikel The Right Sort dat in de Verenigde Staten een netwerk van conservatieve media meedoet aan de flak. Hij somt ze op: Washington Times (van de Moon-sekte), Fox News Channel, New York Post en Weekly Standard (alle drie uit de Murdoch-stal), de Wall Street Journal, de American Spectator, de National Review, ...
In de zomer van 2002 pakken ze bijvoorbeeld de New York Times aan, toch geen linkse krant, omdat die kritische kanttekeningen maakt over de oorlogsvoorbereidingen tegen Irak. Het geval is zo frappant dat zelfs een concurrent, de Washington Post, voor de New York Times in de bres springt. "Times Takes Flak on Iraq", schrijft de Post op 21 augustus 2002.
De Weekly Standard en consoorten richtten hun aanvallen persoonlijk tegen redactiechef Howel Raines. Maar ze wilden álle mediakritiek op de oorlog doen verstommen. Met hun aanval zetten ze een mechanisme in werking. Hun aanval schiep een negatieve sfeer rond de krant, wat adverteerders beïnvloedde en het risico inhield dat de krant reclame- inkomsten zou verliezen. Als redactiechef moet je al uit stevig hout gesneden zijn om dan tegenover de commerciële belangen van de krantenuitgever voet bij stuk te houden.
De flak-instituten Accuracy in Media (AIM), The Media Monitor en Centre for Media and Public Affairs (CMPA) laten zich in deze natuurlijk niet onbetuigd. AIM schoot bijvoorbeeld in oktober 2003 in actie: in Amerikaanse kranten verschenen tientallen identieke brieven van Amerikaanse soldaten in Irak. Maar, zo wist AIM, het ging niet om een georchestreerde briefschrijfactie, wel om een initiatief van een individuele officier in Kirkuk die alle negatieve berichten in de Amerikaanse kranten beu was en zijn jongens brieven met goed nieuws had doen schrijven.
 LEES VERDER: Blaffende honden // Oorlog // Nachtelijke telefoons // Ondermijning // Stuur de politie // Zionisme // Postkaarten // Plooit Indymedia? //
|
