|
In 1996 schreef Edward S. Herman een update van het Propaganda-Model en stelde vast dat het model intussen zijn deugdelijkheid had bewezen. De dramatische veranderingen van de laatste decennia in de economie, de communicatie-industrie en de politiek maken het Propaganda-Model vandaag zelfs relevanter dan in 1987.
De eerste twee filters - eigendom en reclame - hebben aan belang gewonnen. De ontmanteling van de openbare zenders, de toegenomen macht van bedrijven, de fusies en het ontstaan van wereldwijde mediamonopolies hebben de greep van de eigenaars op het mediagebeuren vergroot.
Maar het systeem is niet waterdicht. Tal van alternatieve media en het gezonde wantrouwen van de bevolking geven de hele tijd tegengas. En de elite zelf is niet altijd eensgezind. Voor en tijdens de Amerikaanse oorlog tegen Irak, in het voorjaar van 2003, keerden Europese bondgenoten zich tegen de Amerikaanse campagne. De media konden dat niet negeren. De berichtgeving op veel Europese zenders werd genuanceerder.
Zelfs de media van de trouwe coalitiepartners weken af van het officiële standpunt. In Spanje vertolkte de krant El Mundo - nochtans de spreekbuis van de Partido Popular van premier Aznar - treffender de massale tegenstand van de bevolking tegen de oorlog dan de oppositiekrant El Pais. In Groot-Brittannië namen dominante media premier Blair op de korrel omdat hij de bevolking had voorgelogen over de massavernietigingswapens in Irak.  LEES VERDER: Vijf filters // Up to date // Kritiek // Wel op de bal spelen //
|
