PERSBERICHTEN
Geef journalisten de pap in de mond, doe het werk in hun plaats en maak persberichten die eruit zien als nieuwsberichten. Zo vergroot je de kans dat media je verhaal oppikken.
Wat er zeker in een persbericht moet:
 contacten;
de titel: maximaal acht woorden;
inleiding: één zin die alles samenvat;
twee of drie korte paragrafen die het verhaal uitleggen;
contacten (opnieuw);
op een volgende pagina: achtergrondinformatie en praktische tips voor journalisten;
eventueel een embargo op je informatie.
Nog enkele tips:
plaats contacten bovenaan: de naam van je organisatie, telefoonnummers en namen van een of twee contactpersonen; laat minstens twee dagen van tevoren je GSM aan staan; maak de voicemail-boxen leeg, zodat er nieuwe boodschappen bij kunnen: niets frustreert journalisten zozeer als contactpersonen die niet antwoorden;
geen embargo als je informatie onmiddellijk op radio of televisie mag;
onder embargo: dit betekent dat journalisten jouw informatie pas mogen vrijgeven vanaf een aangegeven dag en uur; een embargo geldt voor alle media, dus niemand voelt zich gepasseerd; het schept een zekere spanning, maar het is geen garantie tegen lekken: de kans bestaat dat een journalist te vroeg om een informatie belt met de politie of een geviseerde instelling;
informatie bevat de vijf W’s: Wie? Wat? Waar? Wanneer? en Waarom? maak nieuws: wat is er zo uniek aan de actie dat geen enkele verslaggever ze mag missen?
Hoe meer media en journalisten je berichten ontvangen, hoe beter. Zoek wel op voorhand uit wie op de redacties de problematiek volgt: milieu, vakbondszaken, racisme, ... Faxen blijft doeltreffend, want papieren documenten belanden in de map met de agenda, en komen tijdens de ochtendbabbel weer op tafel. E-mails riskeren makkelijker te worden gewist.
 LEES VERDER: Media bewerken // Persberichten // Ze komen! // Persconferenties // Follow-up //
|
