|
Dankzij het internet raakt onder media-activisten een praktijk ingeburgerd die vroeger zogezegd alleen voor kleurloze zuurpruimen met stofjassen was weggelegd.
We hebben het over archiveren. Veel media-activisten doen het, zij het vaak onbewust. De boodschappen die we via mailinglijsten naar elkaar versturen, worden meestal integraal bewaard en kunnen via een website herlezen en geraadpleegd worden. Je kunt die elektronische correspondentie bewaren op een plaats waar iedereen bij kan (bijvoorbeeld op indymedia.org, klik op: mailing lists) of waar alleen de eigen leden die kunnen consulteren. We kunnen in elk geval stukken van onze geschiedenis herschrijven, omdat dat bronnenmateriaal bewaard is gebleven.
Hetzelfde is mogelijk met onze videotapes en papieren documentatie. Een goed voorbeeld:
 in december 2001 werkten we met tientallen mensen aan een fi lm over de argumenten en de mobilisatie tegen de Europese Unie;
van alle videotapes werden shotlijsten opgesteld (ze bestaan weliswaar alleen op papier);
interviews (in een half dozijn talen) werden uitgeschreven;
de tapes worden bewaard in een ordelijk klassement;
wie dat wil, kan ze raadplegen.
Archiveren loont de moeite. Je ontsluit het materiaal van je werk voor jezelf en voor anderen. De website van Arbeiterfotografie publiceert bijvoorbeeld hedendaagse en historische foto’s gemaakt vanuit het perspectief van de werkende klasse. Een digitaal fotoarchief is overigens makkelijker te gebruiken dan een archief van prints, maar je moet het je wel kunnen veroorloven.
Brussel Behoort Ons Toe legt sinds 2000 een audioarchief aan van gesprekken met Brusselaars, op minidisc en cd. Het kan gebruikt worden door radiomakers, soundscape- artiesten, journalisten en eender wie gewoon eens mensen wil horen praten.
Hoe groter de kring van mensen die stukken afstaan, hoe rijker het archief. Maar je kunt ook zelf achter archiefstukken aangaan. Je kunt bijvoorbeeld stelselmatig pamfl etten en kranten van media-activisten verzamelen.
Het Archief en Museum van de Socialistische Arbeidersbeweging (AMSAB) in Gent heeft onder meer de documentatie van Free Press voor teloorgang behoed. Je vindt er zelfs een beduimelde handleiding voor het maken van molotovcocktails. Free Press in Brussel was de media-arm van de Provobeweging van de jaren ’60.
Om een archief te ontsluiten, heb je een catalogus nodig, liefst met een klassement dat op lange termijn denkt: het moet over twintig jaar ook nog begrijpelijk en toegankelijk zijn. Daarom:
geef je mappen ondubbelzinnige titels (dus niet: ’D14’);
wees uniform bij de indeling van je catalogus, de aanduiding en nummering van je stukken en de data;
leg het systeem uit aan iedereen die materiaal in het archief zou moeten stockeren.
Daarna kan je uitbazuinen welke rijkdom je in huis hebt en dat je die wil delen.
 LEES VERDER: Redactie Mainstream // Redactie Alternatief // Training // Dockers // Teaching change // Informele training // Workshops // Sessies // Andere modules // Trainers // Correspondenten // Archiveren // Community //
|
