|
Als je weet wat wel en niet is toegestaan, maken intimidaties van de politie geen indruk en gebruik je het recht om informatie te vergaren. In acties breid je dat recht zelfs uit naar verboden zones. Je krijgt bijvoorbeeld vaak te horen dat je op een plek niet mag filmen. Meestal is dat een willekeurige bedreiging. Op de openbare weg mag je wél fotograferen en filmen. Op privé-terrein moet je toestemming vragen aan de eigenaar.
Maar de grens tussen openbaar en privé-terrein vervaagt. De privatisering van de politie is ook op dit punt nefast: privé-politiediensten sluiten eigenhandig hele stukken van de publieke ruimte af, terwijl niemand weet of dat wel tot hun bevoegdheid behoort. En, bij wijze van anekdote, zelfs aan het Belgisch parlement hangt een bordje: privé-terrein, terwijl het juist het toppunt van openbare ruimte zou moeten zijn.
 LEES VERDER: Wakker schudden // Onderwerpen genoeg // Alternatieven // Voorbereiding // Ter plaatse // Tips voor video // Tips voor audio // Tips voor foto // Schrijven & interviewen // Directe acties // Embargo // Betogingen // Perskaarten // Geef de feiten weer // Incidenten // Wat mag (niet)? // Verboden te filmen // Live from S-Hell // Persconferentie // Nieuwsmanagment // Onderhandelingen // Internationale actie // Op reis // Reporter in het buitenland // Lounge Lizards // Dagboek uit Bagdad //
|
