|
Kennis hoort niet te worden opgepot om te verkopen, kennis hoort van iedereen te zijn, in het belang van de vooruitgang. Media-activisten publiceren daarom artikels en foto’s met een of andere Copyleft-vermelding. Dat is een punt van eer. Copyleft houdt in dat anderen jouw werk gratis mogen kopiëren en verspreiden, maar onder voorwaarden die jij als auteur bepaalt.
Drie formules zijn het meest in zwang. Kopiëren en verspreiden mag als:
 de naam van de auteur wordt vermeld;
of/en het werk absoluut gratis verspreid wordt;
of/en er aan het origineel niets verandert.
Commerciële gebruikers moeten wel voor ons materiaal betalen. Dat moet duidelijk zijn.
Om Copyleft toe te passen, volstaat het aan het originele werk een standaardformule toe te voegen die verwijst naar een licentie. Dat kan bij Creative Commons, waar je verscheidene formules kunt aanklikken en combineren.
Mogen wij zomaar artikels of foto’s uit de commerciële media (waarop Copyright rust) kopiëren in onze media? De verleiding is groot. Niets gaat zo makkelijk met een computer als copy-paste: je kopieert een tekst en plakt hem in jouw medium. Maar je neemt wel risico’s.
Commerciële media beschouwen die praktijk immers als diefstal. Deze media eigenen zich tegen betaling de content toe die hun journalisten produceren. Zij willen die content zo dikwijls mogelijk verkopen, via de oplage van de krant, maar ook via de website of elektronische knipselkranten (zoals Mediargus). Wie het copyright van de media-nv’s schendt, riskeert een gepeperde factuur te krijgen.
Ons advies: bewerk de commerciële content, maak er je eigen verhaal van. Dat wil zeggen: citeer stukken uit een artikel met bronvermelding, geef er jouw commentaar bij en plaats ze in hun context.
 LEES VERDER: Webzine // Open publish & open access // Perscentrum // Actiekrant // Copyleft // Verantwoordelijke uitgever // Radio // Televisie // Ter discussie #1 - Participatie // Ter discussie #2 - Nieuwsmedium of bewegingsmedium? //
|
