|
Je hebt mensen die aan hun water voelen dat het gaat sneeuwen. Je hebt ook mediawatchers die, alleen in hun kantoortje, de media analyseren zonder het huis uit te komen. Maar media-watch is onderdeel van de informatieoorlog.
Stel: we plannen een media-watch over een betoging. Vooraf verdelen we wie welke radio- en tv-journaals opneemt en wie welke kranten leest. Dan gaan we als mediaactivisten meebetogen. Na de betoging houden we een collectieve debriefi ng. Daar leggen we bijeen wat iedereen gezien, gehoord en opgemerkt heeft. Zo bepalen we wat er in ons eigen verslag komt. Dat verslag komt er dus niet ’van horen zeggen’. Pas daarna pakken we de media aan.
Conny Mus, een bekende radiocorrespondent in Israël, boorde een onderzoek over de media en de Palestijnse strijd (op beeldvorming.net) de grond in met de dooddoener dat het onderzoek over een te korte periode liep. Het onderzoek botste frontaal met de Israëlische oorlog tegen de Palestijnen. Maar media-watch kan maar effectief zijn als je de zaken permanent van dichtbij volgt en de berichtgeving erover systematisch verwerkt. Dan kun je het best beoordelen wat de media erover brouwen.
 LEES VERDER: Druk op de media // Methode // Media-watch //
|
