|
"Tegenover de markt dienen mechanismen te staan die redactionele inhouden beschermen en versterken", zegt de Belgische journalistenbond, en ook: "(wij eisen) klaarheid over de eigendomsstructuren van de mediabedrijven (...) en een wetgeving die een einde maakt aan de concentraties, zowel verticaal als horizontaal, in het medialandschap"
Het kan haast niet anders of media-activisten zijn ook op structureel vlak actief. In Frankrijk en de Verenigde Staten staan ze op dat vlak het verst. Stilaan groeit er een internationale beweging voor een mediarevolutie. Die wordt dikwijls gevoed door het zelfbehoud van bestaande alternatieve media.
Verscheidene gemeenschapstelevisies in Venezuela (zoals Teletambores en CatiaTV) zijn het mikpunt geweest van aanslagen. CatiaTV kon in de zomer van 2003 een dreiging met sluiting afweren dankzij brede en internationale solidariteit. Het Franse Zalea-TV vecht voor zijn voortbestaan. Zalea is een non-profi t initiatief dat commerciële activiteit afwijst. Het heeft een zendvergunning maar het mag geen ’télévision numérique terrestre’ (TNT) maken. Van de 23 stations op de TNTlijst is er geen enkel gemeenschapstelevisie. Zalea vecht deze beslissing van de Hoge Audiovisuele Raad met man/vrouw en macht aan. Zalea-TV is onderdeel van de Derde Audiovisuele Sector (naast openbare en commerciële omroepen). Uit het platform van januari 2000: ’De commerciële kabel- en satellietdistributeurs moeten verplicht worden de associatieve zenders te verspreiden.’
Amerikaanse media-activisten voeren een petitiecampagne tegen de hervorming van de communicatiedienst FCC. Met die hervorming versoepelt de Amerikaanse regering de wet op media-eigendom. Kruisparticipaties (tussen kranten en tvsta tions) worden nog gemakkelijker. Bijgevolg versnelt de mediaconcentratie en worden de mainstream-media nog belabberder. De Amerikaanse antitrustwetten staan al langer op de helling. De Telecommunication-wet van 1996 schrapte de bepaling dat één bedrijf in de VS niet meer dan 40 radiostations mocht bezitten. Dat maakte de doorbraak mogelijk van een reus als Clear Channel. Die bezit nu meer dan 1.200 radiostations in de States alleen.
Wie opkomt voor gemeenschapsradio en -televisie, kan niet anders dan een aantal eisen stellen aan de staat. De wetgeving verhindert dat lokale radio’s - laat staan tv-stations - starten en blijven bestaan. Je moet jaren wachten op vergunningen en licenties. Om aan geld te komen, ben je verplicht je ziel te verkopen aan adverteerders. Dat kan je alleen omkeren met een echt democratische mediahervorming.
Financiering is een kernprobleem. Audiovisuele media slorpen massa’s geld op. Als activisten en basisgroepen ermee willen starten, zouden ze moeten kunnen putten uit fondsen voor democratische media. Franse media-activisten willen zo’n fonds gespijsd zien door een taks op de omzet van de tv-zenders (nationaal, lokaal en themazenders), de betaal-tv-zenders en de operatoren die het zendernetwerk uitbaten. ’De subsidies van de overheid hielpen in grote mate het huidige commerciële medialandschap ontstaan. Ze zouden nu op een identieke manier de sector van de burgermedia ("civic media") moeten ontwikkelen’, aldus de drukkingsgroep Free Press.
Openbare omroepen moeten opnieuw hun oorspronkelijke functie vervullen: ze horen een openbare dienst te zijn voor iedereen, in plaats van een semi-commerciële entertainmentfabriek voor doelgroepen en marktsegmenten. Ze moeten dus ook de deur openzetten voor groepen die zelf media willen maken.
 LEES VERDER: Journalistenbond // Naasten! // Structurele actie //
|
